τριπέταλος

-η, -ο, Ν

βοτ. (για κάλυκα άνθους) αυτός που έχει τρία πέταλα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τρι-* + -πέταλος (< πέταλον), πρβλ. πεντα-πέταλος].